طی چند روز گذشته جمعی از فعالین اینترنتی اپوزیسیون راست و عمدتا شاهپرست با برنامه ریزی قبلی و با توجه به اخبار جنگ احتمالی تلاش کردند آن را نه احتمال بلکه جدی و اجتناب ناپذیر جلوه دهند و حتی تاریخ آن را نیز مشخص کردند که در اواخر شهریور و یا مهر ماه این اتفاق می افتد بنابراین با دست گذاشتن بر احساسات وطن پرستانه بخشی از فعالین اینترنتی راست, تقاضای تشکیل شورای ملی رهبران را طرح کردند.
بیانیه و هشدار فعالین و کاربران " شبکه های اجتماعی " به گروه ها و رهبران سیاسی نسبت به "لزوم اتحاد"
نیز در همین راستا صورت گرفته است که در واقع ظاهرا خود طرح از طرف شاهزاده شان می باشد که بگویند با توجه به درخواست جمعی از فعالین اینترنتی مجبور می شوند این وظیفه ای که ملت به دوششان گذاشته است را بپذیرند و رهبر این شورا شوند.
البته در اینجا سئوالاتی طرح است که مسائلی ناروشن است و اینکه صحبت از کدام اپوزیسیون می کنند ?آیا اصلا اپوزیسیون جدی و قدرتمندی وجود دارد ? ضمنا کدام رهبران مد نظرشان است ?آیا اصلا رهبری وجود دارد?بعد از چند روز اعلامیه کمیته موقت هماهنگی برای تشکیل شورای ملی ایران را به شبکه های اجتماعی ارسال کردند .مدافعین اتحاد با شاهزاده شان بر اساس این تحلیل که حتما جنگ می شود و تنها راهش هم اتحاد رهبران است . به طور واقعی رهبرانی که رابطه ارگانیک با جامعه داشته باشند و دارای آنچنان پایگاه اجتماعی باشند که مردم گوش به فرمان آنها باشد نه چنین رهبرانی وجود خارجی دارند و نه چشم بسته پیرو کسی بودن و دیگری را رهبر خود کردن منطقی و عقلانی است.
آینده صحنه سیاسی را مبارزین عرصه عملی مبارزه و چگونگی توازن قوا تعیین می کنند و نه چند تا بیانیه دادن و یا مثلا چند ده نفری پای یک بیانیه را امضا کردن و از رهبرانی که وجود خارجی ندارند و فاقد ارتباط ارگانیک با جامعه هستند خواهش کنند که رهبران لطفا متحد شوید که باید پرسید کدام سران?کدام رهبران?رهبرانی که اصلا وجود خارجی ندارند یا شاید منظورتان رهبران خود خوانده است?
اتحاد در عمل مبارزاتی و از بطن جامعه , بین فعالین سیاسی بدست می آید و چیزی به نام بالا و رهبران و سران وجود خارجی ندارد و باید واقع گرا بود.
دوستان اگر واقعا دنبال اتحاد هستند بدانند که اتحاد لزوما یک توافق نوشته شده نیست بلکه در روند مبارزه عملی می تواند متحقق شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر