۱۳۹۲ شهریور ۹, شنبه

قسمت نهم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " خاطرات رودخانه دویرج"


حادثه در هنگام ماهیگیری با نارنجک در رودخانه دویرج:

پس از آنکه به سنگر اطلاعات و عملیات پاسگاه فرماندهی گردان 185 در "شیار بجلیه "( واقع در فکه شمالی) منتقل شدم چند هفته ای آنجا بودم تا اینکه به دلیل دست خط بسیار بدم,  من را به سنگر مخابرات منتقل کردند که واقعا کار بسیار ساده تر شد چون در سنگر اطلاعات و عملیات مرتب باید گزارش ها را می نوشتیم و آدم دست درد می گرفت. 
پس از آنکه به مخابرات منتقل شدم یک روزاستوار همشهری آمد و گفت یک بیسم بردارهمشهری تا با معاون فرمانده گردان و دیگر درجه داران پاسگاه برویم ماهیگیری و به دوستان دیگر در بخش مخابرات معاون فرمانده گردان گفت که اگر فرمانده تیپ یا فرمانده لشگر تماس گرفتند بگوئید رفتند تا یک سری به گروهان ها در خط بزنیم و سپس یک بی‌سیم “پی آر سی ٧٧” را برداشتم و راهی رودخانه شدیم.



عمق رودخانه در حدود نیم متری بود و مسیر رودخانه دویرج نیز پوشیده از درختان جنگلی به خصوص گز می‌باشد. یکی از نارنجک هایی را که در رودخانه پرتاب کردند به جای آنکه نارنجک در آب بیفتد ناگهان نارنجک در نزدیکی خودمان بر بالای درختی در کنار رودخانه افتاد که تنها جایی که می توانستیم از ترکش نارنجک خود را حفظ کنیم پرش در رودخانه و رفتن به زیر آب بود البته من چون بی سیم همراه داشتم و عقب تر بودم مجبور نشدم که به پرم در رودخانه و در کنار درختان بر روی زمین دراز کشیدم که خوشبختانه برای کسی اتفاقی نیفتاد و فقط چند نفری که پریدن در آب خیس شده بودند که آنهم به دلیل  گرمای بالای 50 درجه به سرعت خشک شدند.البته به یاد ندارم که بالاخره ماهی هم توانستیم صید کنیم یا نه?

نگهبانی بر بالای پل رودخانه دویرج:
خاطره دیگرم مربوط به رودخانه دویرج مربوط به بعد از عملیات مجاهدین خلق در محور پیچ انگیزه است که گردان 220 تانک از گردان 3 لشگر 16 زرهی قزوین در کنار رودخانه قرار داشت مورد حمله قرار گرفت و کل گردان از بین رفت که بیشتر اسیر شدند و بهترین تانک های چیفتن تیپ 3 در گردان220 تانک و گردان 201 تانک بود و گردان 185 و گردان 176 گردان های پیاده زرهی بودند.به هر حال پس از عملیات مجاهدین خلق منطقه ناامن شده بود و ما مجبور بودیم هم در خط نگهبانی دهیم و هم در پشت جبهه خودمان که بعدها که به قسمت عملیات  مجاهدین خلق برسم بیشتر توضیح خواهم داد.برای حفاظت بیشتر پل ارتباطی دویرج یک شب بر روی پل مستقر شدیم و تمام شب در بین جنگلهای اطراف رودخانه و پل مرتب صدای گرازهای وحشی می آمد که سکوت شب را می شکستند و هر از چندگاهی نگهبانان به سوی جنگل تیراندازی می کردند.


خاطرات ادامه دارد ..........


قسمت اول : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67-65 "ما مرده گان زنده"



قسمت دوم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67-65 "پادگان آموزشی05 کرمان" 


 


قسمت سوم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " سخنی با وارطان که دیگر سخن نگفت"


 


 قسمت چهارم: خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "این سرزمین ماتم زده , هر گوشه اش اشک و خون است"


 


قسمت پنجم: خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "پدر در کرخه و من در فکه" 


 


قسمت ششم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " گشت شناسائی در خط فکه " 


 


قسمت هفتم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " فکه شمالی , شیار «بجلیه» " 

 

قسمت هشتم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "حمله سنگین توپخانه به پاسگاه فرماندهی "

 

 پاینوشت :
  رودخانه دویرج: این رودخانه از سراب آبدانان، 38 کیلومتری شمال دهلران، سرچشمه گرفته که تا معبر دینارکوه به آن "تلی زی " میگویند که آب آن تا آن قسمت شیرین است  و از دینارکوه به بعد که آب های شور به نام "رود شور" و "زنگل ماهی " بدان می پیوندند، به نام دویرج موسوم می گردد. این رود پس از عبور از 18 کیلومتری شهرستان دهلران، وارد بخش موسیان می‌شود و در این محل به نهرعنبر معروف است. شعبۀ دیگری از آب مورموری به نام جیخاب نیز به آن می‌پیوندد. رود دویرج، که از شمال به جنوب جریان دارد، پس از عبور از موسیان به دجله، در خاک عراق می‌ریزد. طول آن از مبدأ تا این نقطه مرزی 188 کیلومتر است. نام‌های محلی آن رود آبدانان و رود تله‌زی می‌باشند. بر روی این رودخانه سدی ساخته شده است.
هور العظیم (هور الهویزه) : بزرگ‌ترین هور استان خوزستان، «هورالعظیم» واقع در دشت آزادگان است که از آب‌های کرخه، دویرج و اروند رود تشکیل می‌شود. این هور دارای 100 کیلومتر طول و 15 الی 75 کیلومتر عرض است. هورالظعیم که یک‌ سوم در ایران و دو سوم آن در عراق واقع شده، از غرب به وسیله رود دجله و از شرق به وسیله جلگه همواری در خاک ایران محدود است. در خاک عراق، از جنوب تا کنار دجله و از شمال تا چند کیلومتری شهر عماره در کنار دجله ادامه دارد و در ایران، شهرهای بستان، سوسنگرد و هویزه در کنار این هور قرار دارند. رودخانه کرخه پس از عبور از کنار شوش و پیمودن کوت الهواشی به سوی غرب جریان می‌یابد و در مجاورت سوسنگرد با عرض 100 و عمق 2 متر برای استفاده کشاورزی به سوی بستان رفته سپس وارد هورالعظیم می‌شود. قسمتی از آب رود دجله در مقابل عماره وارد این هور شده و حتی در جناح خود نیز «هورالحمار» را به وجود می‌آورد. روخانه دویرج نیز پس از عبور از مرز، در نهایت وارد هور می‌شود.  مسیر رودخانه دویرج نیز پوشیده از درختان جنگلی به خصوص گز می‌باشد. رودخـانـه دو یرج در 7 کـیـلـومـتـری شـرهـانـی قـرار دارد . رودخانه دویرج که از کوه های شمالی منطقه سرچشمه گرفته و به هورالسناف می ریزد.

پاینوشت: لینکهای مرتبط

  سال 1361  در مجموع حدود 600 نفر از نیروهای نظامی ایران فقط در جريان طغيان آب رودخانة دويرج غرق شدند.


رودخانه ای که 360 شهید ایرانی در آن غرق شدند

متن پایانی فراخوان گزارشگران اعتراض فعالین سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایرانی, به تصمیم دولت کانادا مبنی بر اخراج وی - همراه با متن انگلیسی برای ارسال



با کمال تعجب و ناباوری مطلع شدیم که دولت کانادا آقای جابر کلیبی، یکی از فعالان سرشناس سیاسی مخالف رژیم جمهوری اسلامی را از این کشور اخراج می نماید. جابر کلیبی بیش از 50 سال است برای آزادی و دموکراسی در ایران مبارزه می کند و به همین دلیل است که مانند میلیون ها ایرانی دیگر ناچار به ترک این کشور شده  است. ایشان پس از 22 سال اقامت در فرانسه، مدت 8 است که در کانادا، همراه با خانواده خود زندگی و کار می کند و در صفوف اپوزیسیون رژیم اسلامی برای آزادی مردم ایران از زیر ستم و استبداد حاکم بر این کشور مبارزه می نماید. بدون تردید اخراج جابر کلیبی جمهوری اسلامی را خوشحال می کند و این رژیم را به ادامه ترور و اختناق در ایران و خارج تشویق می نماید.
استناد دولت کانادا به وقایعی که در سال 1986، یعنی 27 سال پیش در فرانسه رخ داد و منجر به دستگیری و زندان آقای جابر کلیبی به جرم "مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی" گردید. با توجه به گذشت زمان، حتا از جانب دولت فرانسه مختوم اعلام شده و ایشان هماکنون دارای پاسپورت فرانسوی است. 
دولت کانادا به خوبی می داند که رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران نزدیک به 35 سال است که با ترور و خفقان، شکنجه و کشتار بر ملت ایران حکومت می کند و هر صدای مخالفی را با سرکوب و اعدام پاسخ می دهد. ترور و سرکوب جمهوری اسلامی تنها علیه مردم داخل کشور اعمال نمی شود بلکه به خارج از کشور نیز کشانده شده و تاکنون، باندهای تروریست عامل رژیم اسلامی صدها فعال سیاسی مخالف را در خارج از ایران به فجیعترین شیوه ها به قتل رسانده اند.
آیا تصادفی است که مجلس کانادا اخیراً قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1988 را "جنایت علیه بشریت" نامیده و ماهاست که دولت کانادا روابط دیپلماتیک خود با جمهوری اسلامی را به حال تعلیق در آورده است؟ لازم است یاد آوری کنیم که قتل عام هزاران زندانی سیاسی در سال 88، تنها یک مورد از جنایت و سرکوب جمهوری اسلامی علیه مردم ایران است. جمهوری اسلامی از همان ابتدای به قدرت رسیدن با برقراری یک رژیم استبدادی، همه اصول و موازین حقوق بشر و دست آوردهای انسانی را با شیوهای فاشیستی لگدمال کرده است. زنان را از حقوق اجتماعی خود محروم ساخته، کارگران، دانشجویان، روشنفکران، روزنامه نگاران، نویسندگان و در یک کلام دگر اندیشان را به زندان، شکنجه و اعدام محکوم کرده است. نه تنها این بلکه زهرا کاظمی یکی از شهروندان کانادایی را نیز وحشیانه به قتل رسانده است. طبق آمار مراجع حقوقی بین المللی، به تناسب جمعیت ایران، جمهوری اسلامی در زمینه اعدام  سال هاست که مقام اول در جهان را به خود اختصاص داده است. در همین لحظه ها که با شما سخن می گوییم، دهها انسان به جوخه های اعدام سپرده می شوند و پس از انتخاب حسن روحانی، هیچ تغییری در زمینه سرکوب و کشتار در جمهوری اسلامی رخ نداده است.
این ها تنها موارد جزیی از 35 سال ترور و خفقانی که توسط جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل شده است، می باشند و برای اطلاعات بیشتر به گزارش های مراجع بین المللی حقوق بشر، قطعنامه های سازمان ملل و ...، رجوع کنید.
 حال پرسیدنی است که آیا مبارزه علیه چنین رژیمی جرم محسوب می شود و کوشندگان در راه برقراری دموکراسی در ایران را باید از کشور کانادا اخراج نمود؟
با توجه به موارد فوق، ما امضاء کنندگان زیر از مقامات مسئول دولت کانادا می خواهیم تا حکم اخراج علیه جابر کلیبی را لغو کند و تضییقات در مورد ایشان را  پایان دهد.
 
گزارشگران
20.08.2013

آدرس برای ارسال پشتیبانی ها
 





 
اسامی فعالین سیاسی اجتماعی و فرهنگی:
 
امیر میرزائیان – فعال و زندانی سیاسی سابق - فرانسه
آمادور نویدی – وبلاگنویس - استرالیا
احمد بخردطبع – فعال سیاسی - فرانسه
امین بیات – فعال سیاسی - آلمان
اسماعیل نوری علا – نویسنده و فعال سیاسی
ایرج رضایی - دبیر فدراسیون پناهندگان ایرانی-تورنتو
ا. م. شیری – مترجم و فعال سیاسی – آلمان
انوش رستگار – فعال سیاسی
اکرم موسوی – فعال جنبش زنان – آلمان
ایرج آبشار – فعال سیاسی
احمد پوری – فعال سیاسی و پناهندگی
آرماند نوری – فعال سیاسی
اسد گلچینی – فعال سیاسی
احمد روناسی – فعال سیاسی
امیر جواهری لنگرودی - فعال سیاسی – سوئد
امید اسدیان – فعال سیاسی
اعظم کم گویان - فعال سیاسی
بهروز فراهانی – فعال کارگری - فرانسه
بهرام چوبینه – نویسنده و فعال سیاسی - آلمان
بهرام رحمانی – نویسنده و فعال سیاسی – سوئد
بینا داراب زند – فعال و زندانی سیاسی سابق
بهنام چنگائی – فعال سیاسی – آلمان
بصیر نصیبی -  سینماگر و سردبیر وب سایت سینمای آزاد – آلمان
بانو هفت لنگ – فعال سیاسی
بیژن نیابتی – فعال سیاسی
بهروز کارگر – فعال سیاسی
بهروز سورن – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق – اتریش
پروین اشرفی – فعال سیاسی - کانادا
پروین ریاحی – فعال سیاسی - اتریش
پیروز زورچنگ – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
پروانه قاسمی – فعال سیاسی – کانادا
پویان انصاری – فعال سیاسی – سوئد
پرویز داورپناه – فعال سیاسی – آلمان
پروانه بکا – فعال سیاسی
پرواز گفتمان – فعال سیاسی
تقی روزبه – تحلیل گر سیاسی – آلمان
توماج شمس – فعال سیاسی - دانمارک
ثریا ساوجبلاقی – فعال مدنی - تهران
جمشید صفاپور – فعال سیاسی – اتریش
جواد دادستان – سینماگر – فرانسه
جعفر امیری - فعال و زندانی سیاسی سابق
جلال نادری – فعال و زندانی سیاسی دو رژیم
حسین نقی پور - فعال سیاسی و رسانه ای
حسن زرهی – سردبیر سایت شهروند - کانادا
ح ریاحی – فعال و زندانی سیاسی سابق – اتریش
حسین افصحی - کارگردان وبازیگر تئاتر
حمید پوریان – فعال سیاسی
حسین مختار زیبائی – فعال و زندانی سیاسی سابق - آمریکا
رضا پورکریمی - فعال وزندانی سیاسی سلبق
رسول شوکتی – فعال و زندانی سیاسی سابق
رضا بی شتاب – شاعر
رضا جانه ای – زندانی سیاسی سابق
رضا کریمی – فعال سیاسی
داریوش شیروانی - فیلم ‏ساز و موسیقی دان - آلمان
داریوش پویان – فعال سیاسی
سرژ آراکلی - فعال سیاسی
ساسان دانش – فعال سیاسی و روزنامه نگار - فرانسه
سیروس بینا - استاد دانشگاه و اقتصاد دان
سیاوش مدرسی - فعال سیاسی
سیاوش کارساز – فعال مدنی – تهران
سیروس کار – فعال و زندانی سیاسی سابق - آلمان
سیاوش محمودی - فعال و زندانی سیاسی سابق آلمان
سیروس کفایی - شاعر و هنرمند تاتر
سیروس ایرانی – فعال سیاسی – کانادا
سوسن شهبازی – فعال کارگری
سعید نوروزبیکی - فعال سیاسی – سوئد
سیما بهلول – فعال اجتماعی
سیاوش سلطانی – فعال سیاسی
سامی مزرعه کار – کارگر کتابفروشی
ستار فتحی (آویهنگ ) - فعال سیاسی – کانادا
سیاوش نیکدل – فعال سیاسی
سعید آرمان: دبیر سازمان سراسری پناهندگان ایران - بیمرز
شاهو منصوری – فعال کارگری
شراره لاری – خبرنگار
شهاب شکوهی – فعال و زندانی سیاسی سابق دو نظام
صدیق جهانی – فعال کارگری – سوئد
صفار ساعد – فعال سیاسی
ضیاء صدرالاشرافی
طاهره جوادی – فعال اجتماعی
علی پیچگاه – فعال کارگری
عباس مظاهری – فعال و زندانی سیاسی سابق – آلمان
عاطفه اقبال – فعال و زندانی سیاسی سابق
عباس منصوران – فعال سیاسی
علی رسولی – فعال کارگری – آلمان
علی دهقانی – فعال سیاسی
غلام عسگری - فعال کارگری درتبعید
فرهاد شعبانی – فعال سیاسی – سوئد
فرزاد سلطانزاده نادری - فعال سیاسی
فرهاد فردا - فعال سیاسی- آلمان
فرهاد مجدآبادی - نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما
فرزاد جاسمی – فعال سیاسی
فرید پرتوی – فعال کارگری – کانادا
فرهاد مهدوی - مترجم
کاظم نیکخواه – فعال سیاسی
کیومرث صبری - فعال سیاسی- کانادا
کاملیا اخباری آزاد - فعال و زندانی سیاسی سابق
کورش افطسی – فعال سیاسی
کورش عرفانی – فعال سیاسی
گلاویژ رستمی - مددکار امور اجتماعی - سوئد
لیلی گوبی – فعال سیاسی
لیلا جدیدی – فعال سیاسی
لیلا قبادی نویسنده و مستند ساز
مینو همیلی – فعال سیاسی پناهندگی – زندانی سیاسی سابق
محمد فتاحی – فعال سیاسی
مهدی خانبابا تهرانی – فعال سیاسی
مجید مشیدی – فعال سیاسی - سوئیس
مهرداد مهرپور محمدی – نویسنده و فعال سیاسی - سوئد
مینا زرین – فعال جنبش زنان – زندانی سیاسی سابق – آلمان
مژده نورزاد – فعال سیاسی
محمد تقی سید احمدی – فعال سیاسی – آلمان
مهران سیرانی – فعال سیاسی – آلمان
محمد صولتی – فعال حقوق بشر – ایتالیا
مریم افشار – فعال سیاسی – سوئد
ماندانا لاری - خبرنگار
مسعود نوری جاوید - خبرنگار
محمود خادمی – فعال سیاسی – آلمان
مراد شیخی - فعال سیاسی و مسئول سایت زنده باد انقلاب و پناهندگان ایرانی
محمود خلیلی – فعال و زندانی سیاسی سابق - همکار گفتگوهای زندان - آلمان
مجتبی شکیپور (جهان) - کانون سیاسی پناهندگان- مونستر
مسیب سروندی – خبرنگار
منصور بیات زاده - فعال سیاسی
محمد مزرعه کار – فعال سیاسی
میلا مسافر – فعال سیاسی
مهران محبوبی – فعال سیاسی – کانادا
مسلم منصوری – نویسنده و فبلمساز – آمریکا
مهدی شرفی - آلمان
نسیم صداقت – فعال و زندانی سیاسی سابق – کانادا
نظام جلالی – فعال سیاسی - آلمان
ندا نوآور – فعال سیاسی - اتریش
نادر ثانی – فعال سیاسی – سوئد
نسرین بهجو - مسئول کانون فرهنگی پیوند - آلمان
نسرین امیر صدقی – ژورنالیست
ناصر طاهری  - فعال سیاسی – سوئد
نادر احمدی - فعال سیاسی - هلند
هژیر پلاسچی – فعال سیاسی – آلمان
همایون ایوانی – فعال و زندانی سیاسی سابق - آلمان
ی الفتی – فعال و زندانی سیاسی سابق
 
 
نهادها:

رادیو آوا بخش فارسی رادیو فلورا - هانور
رادیم پیام کانادا
کمیته دفاع از آزادی و برابری در ایران – وین
مرکز فیلمسازی وپژوهشی سینمای آزاد
انجمن هنر در تبعید – پاریس - فرانسه
سازمان پناهندگی پرایم
ایران اینفو
کانون فرهنگی خیام
سازمان پارس
شورای براندازی
کارگران ایران در تبعید – هوادار سازمان فدائیان اقلیت
کنشگران سیاسی ایران – آمریکا
کانون فرهنگی پیوند - زاربروکن - آلمان
شهروندان آزادیخواه مونیخ
 
رسانه ها:
سایت آزادی بیان
سایت پویشگران
سایت شهروند
سایت آذرخش
سایت لجور
شهروندان آزادیخواه مونیخ
خبرنامه ملی ایران
اشتراک وورد پرس
سایت سینمای آزاد
سایت اتحاد کارگری
سایت رادیو پیام
وبلاگ تقی روزبه
سایت محمود خادمی
وبلاگ پرتو
احترام آزادی
شاهین شهر-اندیشه های(سیاسی) نوین و مترقی
وبلاگ بانوفیلم
وبلاگ مهران سیرانی
سایت کانون فرهنگی خیام
وبلاگ بازآفرینی واقعیت ها
 
سایت گزارشگران
وبلاگ خبری گزارشگران
وبلاگ آهنگر
سایت ریشه ها
وبلاگ مینا زرین
سایت زنده باد انقلاب
سایت پناهندگان
سایت داریوش شیروانی
وبلاگ البرز ما
سایت مجید مشیدی
سایت رضا بی شتاب
سایت روزنه
وبلاگ اسد گلچینی
 

بهروز سورن:وقتی کوه را زیر خاک پنهان کردند.



نیمه شب نوشته ها 68 –
زندان, شکنجه و اعدام های فله ای هیچیک نتوانست اراده و مقاومت خیل زندانیان سیاسی گرفتار در چنگ ضحاک زمان خمینی جلاد را بشکند. سرانجام منادیان ( عدل علی ) و رحمت اسلامی, مثله یک نسل بیدار در زندانها را در پیش گرفتند و رفت و آمد فتوا و مصلحت نظام را در نابودی هزاران اسیر در سیاهچالها دیدند. از جنازه آزادیخواهان کوهی ساختند و در خاوران زیر خاک تفیده اش پنهان کردند. تصور کردند که با دفن آزادیخواهان میتوانند ندای آزادی را دفن کنند و با سکوتی بی شرمانه این واقعه دهشتناک را تا امروز در پرده ای از ابهام نگه داشته اند.
رمز این سکوت سرآمیز در اینست که بسیاری از آنان که قصد ترمیم نظام را دارند و امروزه حتی در زندانها هستند, در مناصب حکومتی و شریک قافله بوده اند, از هراس آنکه خود نیز گرفتار دادخواهی خانواده های قربانیان آیند, دم بر نمی آورند و فصل مشترک عمیقی با حاکمان وقت و منادیان مرگ آندوران دارند.
 شاهدانی اندک از این جنایت علیه بشریت باقی مانده اند و هر از گاهی خاطرات ارزشمند خود را روی کاغذ می آورند و تلاش می کنند تا آن جنایت هولناک را ثبت کنند. نجواها در بیرون زندان ها و در سطح شهر تهران بر دو گونه بودند.
برخی از سر خوش خیالی تصور می کردند که با پایان جنگ هشت ساله جمهوری اسلامی در کمال اقتدار قصد ازادی گسترده زندانیان سیاسی را دارد و آن دیگران با علم به ماهیت ضد انسانی حاکمان و شقاوت مذهبیون در مقام حکومتگران این سکوت بزرگ و مرموز را دال بر اعدام وسیع زندانیان سیاسی می دانستند ماتمزده پشت درب های زندان مخوف اوین و سایر اسارتگاههای آزادیخواهان و عدالتجویان در رفت و آمد بودند.
گردی از غم و ماتم سطح شهر را گرفته بود و صدای شوم اذان و نوحه های قاصد مرگ از مساجد بلند و بلند تر می شد. پستچی ها فعال تر شده بودند و نامه ها و دعوتنامه ها را به خانه ها  میبردند و ضریب امنیتی کمیته ها و مراکز سپاه در شهر دو چندان شده بودند. کیسه های خاکی رنگ در این نقاط روی هم انباشته می شدند و به خانواده ها یکی پس از دیگری و در سکوتی غم انگیزتحویل می شدند. حکایت طیف و لایه ای اجتماعی است که به متعهدترین , آگاهترین  پاکباخته های مردم کشورمان تعلق داشت و این سرمایه ملی و سیاسی کشورمان در دستان خونخوارترین و خائن ترین حاکمیت عصر به نابودی کشیده شد.
اثرات این کشتار سراسری زندانیان سیاسی همچنان پابرجاست و از یادها نخواهد رفت. سالها پیش که هنوز اصلاح طلبان و سازشگاران سیاسی امید به  رافت و رحمت برادرانشان در حکومت را داشتند با هوچی گری های نوشتاری خود جار زدند که ببخشیم اما فراموش نکنیم. بدینوسیله میخواستند دستهای آلوده خود به این جنایت را بشویند و از عقوبت دادخواهی خانواده های زندانیان سیاسی کشتار شده رهایی یابند. تلاشهای سراسری خانواده ها و بیداران دیگر نه تنها این تلاش ها را خنثی کرد که این واقعه را در برابر چشمان جامعه بین الملل قرار داد.
امروزه آنچه از اهمیت بسیار برخوردار است, یکپارچگی صدای دادخواهانه است. صدائی که در روند تکامل خود حضور پدیده زندانی سیاسی را مذموم شمارد. زندانی سیاسی را علامتگذاری نکند. قتلعام زندانیان سیاسی در دهه شصت و بویژه سال 67 را مسئله ای ملی بداند و حاشیه و پراکنده نرود. طیفبندی های موجود در برگزاری یادمانها و مراسم نه تنها یاری دهنده نیست که گاها همانطور که مشاهده کرده ایم مخرب است.
در این زمینه برخی ازسازمانهای سیاسی که هنوز از تار عنکبوتی فرقه رهائی نیافته اند خود به این تشتت دامن می زنند. محو پدیده زندانی سیاسی در دنیایی بهتر تنها و تنها از گذرگاه نهادینه کردن آن در سطح جامعه امکانپذیر خواهد بود.
در این راستا بکوشیم
بهروز سورن
پنج شنبه هفتم شهریور 1392

۱۳۹۲ مرداد ۳۰, چهارشنبه

اعتراض فعالین سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایرانی, به تصمیم دولت کانادا مبنی بر اخراج جابر کلیبی از این کشور


فراخوان گزارشگران: اعتراض فعالین سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایرانی, به تصمیم دولت کانادا مبنی بر اخراج جابر کلیبی از این کشور - اعتراضات ادامه دارد - لیست جدید



این فراخوان جهت تهیه و تنظیم متون ترجمه و ارسال به نشانی های مربوطه بسته شده است
با سپاس بیکران از همه شما عزیزان
گزارشگران



با کمال تعجب و ناباوری مطلع شدیم که دولت کانادا آقای جابر کلیبی، یکی از فعالان سرشناس سیاسی مخالف رژیم جمهوری اسلامی را از این کشور اخراج می نماید. جابر کلیبی بیش از 50 سال است برای آزادی و دموکراسی در ایران مبارزه می کند و به همین دلیل است که مانند میلیون ها ایرانی دیگر ناچار به ترک این کشور شده  است. ایشان پس از 22 سال اقامت در فرانسه، مدت 8 است که در کانادا، همراه با خانواده خود زندگی و کار می کند و در صفوف اپوزیسیون رژیم اسلامی برای آزادی مردم ایران از زیر ستم و استبداد حاکم بر این کشور مبارزه می نماید. بدون تردید اخراج جابر کلیبی جمهوری اسلامی را خوشحال می کند و این رژیم را به ادامه ترور و اختناق در ایران و خارج تشویق می نماید.
استناد دولت کانادا به وقایعی که در سال 1986، یعنی 27 سال پیش در فرانسه رخ داد و منجر به دستگیری و زندان آقای جابر کلیبی به جرم "مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی" گردید. با توجه به گذشت زمان، حتا از جانب دولت فرانسه مختوم اعلام شده و ایشان هماکنون دارای پاسپورت فرانسوی است. 
دولت کانادا به خوبی می داند که رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران نزدیک به 35 سال است که با ترور و خفقان، شکنجه و کشتار بر ملت ایران حکومت می کند و هر صدای مخالفی را با سرکوب و اعدام پاسخ می دهد. ترور و سرکوب جمهوری اسلامی تنها علیه مردم داخل کشور اعمال نمی شود بلکه به خارج از کشور نیز کشانده شده و تاکنون، باندهای تروریست عامل رژیم اسلامی صدها فعال سیاسی مخالف را در خارج از ایران به فجیعترین شیوه ها به قتل رسانده اند.
آیا تصادفی است که مجلس کانادا اخیراً قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1988 را "جنایت علیه بشریت" نامیده و ماهاست که دولت کانادا روابط دیپلماتیک خود با جمهوری اسلامی را به حال تعلیق در آورده است؟ لازم است یاد آوری کنیم که قتل عام هزاران زندانی سیاسی در سال 88، تنها یک مورد از جنایت و سرکوب جمهوری اسلامی علیه مردم ایران است. جمهوری اسلامی از همان ابتدای به قدرت رسیدن با برقراری یک رژیم استبدادی، همه اصول و موازین حقوق بشر و دست آوردهای انسانی را با شیوهای فاشیستی لگدمال کرده است. زنان را از حقوق اجتماعی خود محروم ساخته، کارگران، دانشجویان، روشنفکران، روزنامه نگاران، نویسندگان و در یک کلام دگر اندیشان را به زندان، شکنجه و اعدام محکوم کرده است. نه تنها این بلکه زهرا کاظمی یکی از شهروندان کانادایی را نیز وحشیانه به قتل رسانده است. طبق آمار مراجع حقوقی بین المللی، به تناسب جمعیت ایران، جمهوری اسلامی در زمینه اعدام  سال هاست که مقام اول در جهان را به خود اختصاص داده است. در همین لحظه ها که با شما سخن می گوییم، دهها انسان به جوخه های اعدام سپرده می شوند و پس از انتخاب حسن روحانی، هیچ تغییری در زمینه سرکوب و کشتار در جمهوری اسلامی رخ نداده است.
این ها تنها موارد جزیی از 35 سال ترور و خفقانی که توسط جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل شده است، می باشند و برای اطلاعات بیشتر به گزارش های مراجع بین المللی حقوق بشر، قطعنامه های سازمان ملل و ...، رجوع کنید.
 حال پرسیدنی است که آیا مبارزه علیه چنین رژیمی جرم محسوب می شود و کوشندگان در راه برقراری دموکراسی در ایران را باید از کشور کانادا اخراج نمود؟
با توجه به موارد فوق، ما امضاء کنندگان زیر از مقامات مسئول دولت کانادا می خواهیم تا حکم اخراج علیه جابر کلیبی را لغو کند و تضییقات در مورد ایشان را  پایان دهد.
 
گزارشگران
20.08.2013

آدرس برای ارسال پشتیبانی ها
 





 
اسامی فعالین سیاسی اجتماعی و فرهنگی:
 
امیر میرزائیان – فعال و زندانی سیاسی سابق - فرانسه
آمادور نویدی – وبلاگنویس - استرالیا
احمد بخردطبع – فعال سیاسی - فرانسه
امین بیات – فعال سیاسی - آلمان
اسماعیل نوری علا – نویسنده و فعال سیاسی
ایرج رضایی - دبیر فدراسیون پناهندگان ایرانی-تورنتو
ا. م. شیری – مترجم و فعال سیاسی – آلمان
انوش رستگار – فعال سیاسی
اکرم موسوی – فعال جنبش زنان – آلمان
ایرج آبشار – فعال سیاسی
احمد پوری – فعال سیاسی و پناهندگی
آرماند نوری – فعال سیاسی
اسد گلچینی – فعال سیاسی
احمد روناسی – فعال سیاسی
امیر جواهری لنگرودی - فعال سیاسی – سوئد
امید اسدیان – فعال سیاسی
بهروز فراهانی – فعال کارگری - فرانسه
بهرام چوبینه – نویسنده و فعال سیاسی - آلمان
بهرام رحمانی – نویسنده و فعال سیاسی – سوئد
بینا داراب زند – فعال و زندانی سیاسی سابق
بهنام چنگائی – فعال سیاسی – آلمان
بصیر نصیبی -  سینماگر و سردبیر وب سایت سینمای آزاد – آلمان
بانو هفت لنگ – فعال سیاسی
بیژن نیابتی – فعال سیاسی
بهروز کارگر – فعال سیاسی
بهروز سورن – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق – اتریش
پروین اشرفی – فعال سیاسی - کانادا
پروین ریاحی – فعال سیاسی - اتریش
پیروز زورچنگ – فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
پروانه قاسمی – فعال سیاسی – کانادا
پویان انصاری – فعال سیاسی – سوئد
پرویز داورپناه – فعال سیاسی – آلمان
پروانه بکا – فعال سیاسی
پرواز گفتمان – فعال سیاسی
تقی روزبه – تحلیل گر سیاسی – آلمان
توماج شمس – فعال سیاسی - دانمارک
ثریا ساوجبلاقی – فعال مدنی - تهران
جمشید صفاپور – فعال سیاسی – اتریش
جواد دادستان – سینماگر – فرانسه
جعفر امیری - فعال و زندانی سیاسی سابق
جلال نادری – فعال و زندانی سیاسی دو رژیم
حسن زرهی – سردبیر سایت شهروند - کانادا
ح ریاحی – فعال و زندانی سیاسی سابق – اتریش
حسین افصحی - کارگردان وبازیگر تئاتر
حمید پوریان – فعال سیاسی
حسین مختار زیبائی – فعال و زندانی سیاسی سابق - آمریکا
رضا پورکریمی - فعال وزندانی سیاسی سلبق
رسول شوکتی – فعال و زندانی سیاسی سابق
رضا بی شتاب – شاعر
رضا جانه ای – زندانی سیاسی سابق
رضا کریمی – فعال سیاسی
داریوش شیروانی - فیلم ‏ساز و موسیقی دان - آلمان
داریوش پویان – فعال سیاسی
ساسان دانش – فعال سیاسی و روزنامه نگار - فرانسه
سیروس بینا - استاد دانشگاه و اقتصاد دان
سیاوش مدرسی - فعال سیاسی
سیاوش کارساز – فعال مدنی – تهران
سیروس کار – فعال و زندانی سیاسی سابق - آلمان
سیاوش محمودی - فعال و زندانی سیاسی سابق آلمان
سیروس کفایی - شاعر و هنرمند تاتر
سیروس ایرانی – فعال سیاسی – کانادا
سوسن شهبازی – فعال کارگری
سعید نوروزبیکی - فعال سیاسی – سوئد
سیما بهلول – فعال اجتماعی
سیاوش سلطانی – فعال سیاسی
سامی مزرعه کار – کارگر کتابفروشی
ستار فتحی (آویهنگ ) - فعال سیاسی – کانادا
سیاوش نیکدل – فعال سیاسی
شاهو منصوری – فعال کارگری
شراره لاری – خبرنگار
شهاب شکوهی – فعال و زندانی سیاسی سابق دو نظام
صدیق جهانی – فعال کارگری – سوئد
صفار ساعد – فعال سیاسی
ضیاء صدرالاشرافی
طاهره جوادی – فعال اجتماعی
علی پیچگاه – فعال کارگری
عباس مظاهری – فعال و زندانی سیاسی سابق – آلمان
عاطفه اقبال – فعال و زندانی سیاسی سابق
عباس منصوران – فعال سیاسی
علی رسولی – فعال کارگری – آلمان
علی دهقانی – فعال سیاسی
غلام عسگری - فعال کارگری درتبعید
فرهاد شعبانی – فعال سیاسی – سوئد
فرزاد سلطانزاده نادری - فعال سیاسی
فرهاد فردا - فعال سیاسی- آلمان
فرهاد مجدآبادی - نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما
فرزاد جاسمی – فعال سیاسی
فرید پرتوی – فعال کارگری – کانادا
فرهاد مهدوی - مترجم
کاظم نیکخواه – فعال سیاسی
کیومرث صبری - فعال سیاسی- کانادا
کاملیا اخباری آزاد - فعال و زندانی سیاسی سابق
کورش افطسی – فعال سیاسی
کورش عرفانی – فعال سیاسی
گلاویژ رستمی - مددکار امور اجتماعی - سوئد
لیلی گوبی – فعال سیاسی
لیلا جدیدی – فعال سیاسی
لیلا قبادی نویسنده و مستند ساز
مینو همیلی – فعال سیاسی پناهندگی – زندانی سیاسی سابق
محمد فتاحی – فعال سیاسی
مهدی خانبابا تهرانی – فعال سیاسی
مجید مشیدی – فعال سیاسی - سوئیس
مهرداد مهرپور محمدی – نویسنده و فعال سیاسی - سوئد
مینا زرین – فعال جنبش زنان – زندانی سیاسی سابق – آلمان
مژده نورزاد – فعال سیاسی
محمد تقی سید احمدی – فعال سیاسی – آلمان
مهران سیرانی – فعال سیاسی – آلمان
محمد صولتی – فعال حقوق بشر – ایتالیا
مریم افشار – فعال سیاسی – سوئد
ماندانا لاری - خبرنگار
مسعود نوری جاوید - خبرنگار
محمود خادمی – فعال سیاسی – آلمان
مراد شیخی - فعال سیاسی و مسئول سایت زنده باد انقلاب و پناهندگان ایرانی
محمود خلیلی – فعال و زندانی سیاسی سابق - همکار گفتگوهای زندان - آلمان
مجتبی شکیپور (جهان) - کانون سیاسی پناهندگان- مونستر
مسیب سروندی – خبرنگار
منصور بیات زاده - فعال سیاسی
محمد مزرعه کار – فعال سیاسی
میلا مسافر – فعال سیاسی
مهران محبوبی – فعال سیاسی – کانادا
مسلم منصوری – نویسنده و فبلمساز – آمریکا
مهدی شرفی - آلمان
نسیم صداقت – فعال و زندانی سیاسی سابق – کانادا
نظام جلالی – فعال سیاسی - آلمان
ندا نوآور – فعال سیاسی - اتریش
نادر ثانی – فعال سیاسی – سوئد
نسرین بهجو - مسئول کانون فرهنگی پیوند - آلمان
نسرین امیر صدقی – ژورنالیست
ناصر طاهری  - فعال سیاسی – سوئد
هژیر پلاسچی – فعال سیاسی – آلمان
همایون ایوانی – فعال و زندانی سیاسی سابق - آلمان
ی الفتی – فعال و زندانی سیاسی سابق
 
 
نهادها:
 
رادیم پیام کانادا
کمیته دفاع از آزادی و برابری در ایران – وین
مرکز فیلمسازی وپژوهشی سینمای آزاد
انجمن هنر در تبعید – پاریس - فرانسه
سازمان پناهندگی پرایم
ایران اینفو
کانون فرهنگی خیام
سازمان پارس
شورای براندازی
کارگران ایران در تبعید – هوادار سازمان فدائیان اقلیت
کنشگران سیاسی ایران – آمریکا
کانون فرهنگی پیوند - زاربروکن - آلمان
شهروندان آزادیخواه مونیخ
 
رسانه ها:
سایت آزادی بیان
سایت پویشگران
سایت شهروند
سایت آذرخش
سایت لجور
شهروندان آزادیخواه مونیخ
خبرنامه ملی ایران
اشتراک وورد پرس
سایت سینمای آزاد
سایت اتحاد کارگری
سایت رادیو پیام
وبلاگ تقی روزبه
سایت محمود خادمی
وبلاگ پرتو
احترام آزادی
شاهین شهر-اندیشه های(سیاسی) نوین و مترقی
وبلاگ بانوفیلم
Iran Care
سایت کانون فرهنگی خیام
وبلاگ بازآفرینی واقعیت ها
 
سایت گزارشگران
وبلاگ خبری گزارشگران
وبلاگ آهنگر
سایت ریشه ها
وبلاگ مینا زرین
سایت زنده باد انقلاب
سایت پناهندگان
سایت داریوش شیروانی
وبلاگ البرز ما
سایت مجید مشیدی
سایت رضا بی شتاب
سایت روزنه
وبلاگ اسد گلچینی