حادثه در هنگام ماهیگیری با نارنجک در رودخانه دویرج:
پس از آنکه به سنگر اطلاعات و عملیات پاسگاه فرماندهی گردان 185 در "شیار بجلیه "( واقع در فکه شمالی) منتقل شدم چند هفته ای آنجا بودم تا اینکه به دلیل دست خط بسیار بدم, من را به سنگر مخابرات منتقل کردند که واقعا کار بسیار ساده تر شد چون در سنگر اطلاعات و عملیات مرتب باید گزارش ها را می نوشتیم و آدم دست درد می گرفت.
پس از آنکه به مخابرات منتقل شدم یک روزاستوار همشهری آمد و گفت یک بیسم بردارهمشهری تا با معاون فرمانده گردان و دیگر درجه داران پاسگاه برویم ماهیگیری و به دوستان دیگر در بخش مخابرات معاون فرمانده گردان گفت که اگر فرمانده تیپ یا فرمانده لشگر تماس گرفتند بگوئید رفتند تا یک سری به گروهان ها در خط بزنیم و سپس یک بی‌سیم “پی آر سی ٧٧” را برداشتم و راهی رودخانه شدیم.
عمق رودخانه در حدود نیم متری بود و مسیر رودخانه دویرج نیز پوشیده از درختان جنگلی به خصوص گز می‌باشد. یکی از نارنجک هایی را که در رودخانه پرتاب کردند به جای آنکه نارنجک در آب بیفتد ناگهان نارنجک در نزدیکی خودمان بر بالای درختی در کنار رودخانه افتاد که تنها جایی که می توانستیم از ترکش نارنجک خود را حفظ کنیم پرش در رودخانه و رفتن به زیر آب بود البته من چون بی سیم همراه داشتم و عقب تر بودم مجبور نشدم که به پرم در رودخانه و در کنار درختان بر روی زمین دراز کشیدم که خوشبختانه برای کسی اتفاقی نیفتاد و فقط چند نفری که پریدن در آب خیس شده بودند که آنهم به دلیل گرمای بالای 50 درجه به سرعت خشک شدند.البته به یاد ندارم که بالاخره ماهی هم توانستیم صید کنیم یا نه?
نگهبانی بر بالای پل رودخانه دویرج:
خاطره دیگرم مربوط به رودخانه دویرج مربوط به بعد از عملیات مجاهدین خلق در محور پیچ انگیزه است که گردان 220 تانک از گردان 3 لشگر 16 زرهی قزوین در کنار رودخانه قرار داشت مورد حمله قرار گرفت و کل گردان از بین رفت که بیشتر اسیر شدند و بهترین تانک های چیفتن تیپ 3 در گردان220 تانک و گردان 201 تانک بود و گردان 185 و گردان 176 گردان های پیاده زرهی بودند.به هر حال پس از عملیات مجاهدین خلق منطقه ناامن شده بود و ما مجبور بودیم هم در خط نگهبانی دهیم و هم در پشت جبهه خودمان که بعدها که به قسمت عملیات مجاهدین خلق برسم بیشتر توضیح خواهم داد.برای حفاظت بیشتر پل ارتباطی دویرج یک شب بر روی پل مستقر شدیم و تمام شب در بین جنگلهای اطراف رودخانه و پل مرتب صدای گرازهای وحشی می آمد که سکوت شب را می شکستند و هر از چندگاهی نگهبانان به سوی جنگل تیراندازی می کردند.
خاطرات ادامه دارد ..........
قسمت اول : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67-65 "ما مرده گان زنده"
قسمت دوم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67-65 "پادگان آموزشی05 کرمان"
قسمت سوم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " سخنی با وارطان که دیگر سخن نگفت"
قسمت چهارم: خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "این سرزمین ماتم زده , هر گوشه اش اشک و خون است"
قسمت پنجم: خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "پدر در کرخه و من در فکه"
قسمت ششم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " گشت شناسائی در خط فکه "
قسمت هفتم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 " فکه شمالی , شیار «بجلیه» "
قسمت هشتم : خاطرات یک سرباز زمان جنگ 67 - 65 "حمله سنگین توپخانه به پاسگاه فرماندهی "
پاینوشت :
رودخانه دویرج: این رودخانه از سراب آبدانان، 38 کیلومتری شمال دهلران، سرچشمه گرفته که تا معبر دینارکوه به آن "تلی زی " میگویند که آب آن تا آن قسمت شیرین است و از دینارکوه به بعد که آب های شور به نام "رود شور" و "زنگل ماهی " بدان می پیوندند، به نام دویرج موسوم می گردد. این رود پس از عبور از 18 کیلومتری شهرستان دهلران، وارد بخش موسیان می‌شود و در این محل به نهرعنبر معروف است. شعبۀ دیگری از آب مورموری به نام جیخاب نیز به آن می‌پیوندد. رود دویرج، که از شمال به جنوب جریان دارد، پس از عبور از موسیان به دجله، در خاک عراق می‌ریزد. طول آن از مبدأ تا این نقطه مرزی 188 کیلومتر است. نام‌های محلی آن رود آبدانان و رود تله‌زی می‌باشند. بر روی این رودخانه سدی ساخته شده است.
هور العظیم (هور الهویزه) : بزرگ‌ترین هور استان خوزستان، «هورالعظیم» واقع در دشت آزادگان است که از آب‌های کرخه، دویرج و اروند رود تشکیل می‌شود. این هور دارای 100 کیلومتر طول و 15 الی 75 کیلومتر عرض است. هورالظعیم که یک سوم در ایران و دو سوم آن در عراق واقع شده، از غرب به وسیله رود دجله و از شرق به وسیله جلگه همواری در خاک ایران محدود است. در خاک عراق، از جنوب تا کنار دجله و از شمال تا چند کیلومتری شهر عماره در کنار دجله ادامه دارد و در ایران، شهرهای بستان، سوسنگرد و هویزه در کنار این هور قرار دارند. رودخانه کرخه پس از عبور از کنار شوش و پیمودن کوت الهواشی به سوی غرب جریان می‌یابد و در مجاورت سوسنگرد با عرض 100 و عمق 2 متر برای استفاده کشاورزی به سوی بستان رفته سپس وارد هورالعظیم می‌شود. قسمتی از آب رود دجله در مقابل عماره وارد این هور شده و حتی در جناح خود نیز «هورالحمار» را به وجود می‌آورد. روخانه دویرج نیز پس از عبور از مرز، در نهایت وارد هور می‌شود. مسیر رودخانه دویرج نیز پوشیده از درختان جنگلی به خصوص گز می‌باشد. رودخـانـه دو یرج در 7 کـیـلـومـتـری شـرهـانـی قـرار دارد . رودخانه دویرج که از کوه های شمالی منطقه سرچشمه گرفته و به هورالسناف می ریزد.
پاینوشت: لینکهای مرتبط
سال 1361 در مجموع حدود 600 نفر از نیروهای نظامی ایران فقط در جريان طغيان آب رودخانة دويرج غرق شدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر