در اولین ساعات 29 ژانویه سال 2012 محمد رهسپار پناه جوی ایرانی که بعد از هفت ماه بلاتکلیفی و تحمل شرایط سخت و غیرانسانی کمپ پناهندگی در وورتسبورگ آلمان کشوری که به آن پناه آورده بود تا بتواند در شرایطی طبیعی که حق مسلم هر انسانی با هر ملیتی و نژادی است زندگی کند در اتاقش در کمپی در شهر وورتسبورگ ایالت بایرن خود را با ملحفه به دار آویخت.
امروز ۱۳ فوریه ما به عنوان پناه جویانی که در شرایطی که محمد رهسپار را به سمت حودکشی سوق داد زندگی می کنیم.
ما شماری از پناه جویان با ملیت های مختلف در هایم های مختلف ایالت بایرن در اولین حرکت اعتراضی از دریافت بسته های غیرمطلوب غذایی هفتگی خودداری نموده و حتی با وجود تهدیدها و فشارهای وارد شده به اعتراض خود ادامه داده ایم تا نشان دهیم که تا دست یابی به مطالباتمان آرام نخواهیم نشست.
ما اینجا در خیابان جمع شده ایم چرا که معتقدیم خیابان همچون همیشه بهترین مکان برای پیوند خوردن بدنه های معترض و حامی و نیز بهترین مجال برای بیان خواسته ها و اهداف این حرکت مستقیما از زبان خود معترضان می باشد.
ما اینجا جمع شده ایم تا صدای خود را به گوش دولت آلمان برسانیم.
ما مطالباتی داریم که البته منافاتی با حقوق بشر ندارد و در ذیل در چند سطر این مطالبات را عنوان می کنیم و دست از اعتراض بر نمی داریم مگر جوابی قانع کننده از مسئولین داده شود و مسئولین و دولت آلمان باید تعهد بدهند که در کوتاه ترین مدت ممکن مطالبات را بدون هیچ عذر و بهانه ی غیر موجه به نفع پناه جویان برآورده سازند.
۱.کوتاه تر شدن زمان و پروسه رسیدگی به پرونده های پناه جویان، چرا که ایزوله کردن یک انسان در انتظار و بلاتکلیفی مصداق بارز شکنجه است.
۲.برچیده شدن کمپ های گروهی و دادن اجازه اجاره کردن خانه، چرا که داشتن یک حریم خصوصی و با ارامش از حقوق اولیه هر انسانی ست.
۳.دادن اجاز کار بدون قید و شرط، چرا که هر انسانی با توجه به حرفه و استعداد خود می تواند در جامعه نقش ایفا کند و مثمر ثمر باشد چرا که بر خلاف دیدگاه عمومی پناه جو شخصی تنبل و مصرف کننده صرف نمی باشد و داشتن استقلال حق هر انسانی ست.
۴.برگزاری کلاس های آموزش زبان آلمانی به صورت منظم و استاندارد ،چرا که زبان تنها ابزار ارتباط با جامعه و نهادینه شدن در فرهنگ و هنجارهای جامعه می باشد و فقدان آن به هر چه منزوی تر شدن فرد کمک می کند.
۵.برداشتن محدودیت های رفت و آمد و تردد و مسئله کرایس، چرا که تردد در قاره ای که مرز در آن بی معناست معقول و انسانی نمی باشدو ضمنا پناه جو مجرم نیست که برایش محدوده ای تعیین شود که خارج از این محدوده او را به رسمیت نمی شناسند و او را از سطحی ترین اصول انسانی محروم می کنند.
۶.برداشتن سبد غذایی و دادن مبلغ نقدی مثل ایالت های دیگر آلمان، چرا که انتخاب نوع غذا از ابتدایی ترین حقوق انسانی می باشد.
ما از همه جمع های پناهنده گان،مهاجران،دانشجویان،تشکل های سیاسی،جمع های مدافع حقوق بشر و همه کسانی که برای ساختن دنیایی بهتر تلاش می کنن در خواست حمایت می کنیم.ما در جهت سازمان دادن حرکت اعتراضی در راستای تغییر وضعیت دشوار پناهجویان تلاش می کنیم و از شما به عنوان حامیان این جریان خواهشمندیم در این راستا به ما بپیوندید.
