در این جنگ بی حاصل برای قذافی ,( که شکست او حتمی ولی فقط زمان سقوط نا مشخص بود ) هواداران او که در این 8 ماه کشته شدند می توانستند راه خود را و سرنوشت و زندگی خود را با معمر قذافی گره نزنند و دست به مقاومت نزنند که در نتیجه هم خود زنده می ماندند و هم تا این اندازه از شهروندان و نیروهای مخالف کشته نمی شدند و تا این حد کشور لیبی با خاک یکی نمی شد و جنگ زودتر به پایان می رسید. البته مزدوران قذافی لااقل می بایست فقط به فکر جان خود هم که می بودند زندگی خود را با سرنوشت محتوم قذافی در این جنگ گره نمی زدند و آنان که برای قذافی جنگیدند در این 8 ماه و کشته شدند نهایت حماقت را مرتکب شدند و اینک نیز مزدوران بشار اسد نیز در حال گره زدن عاقبت زندگی خود به زندگی و عاقبت محتوم دیکتاتور سوریه هستند.
با سقوط هر دیکتاتوری در منطقه روحیه مردم در دیگر کشور های مشابه بالا می رود و به همان نسبت طرفداران و عاملان دیکتاتوری در کشور هایی مانند سوریه, یمن , ایران و... روحیه خود را از دست می دهند.
سقوط رژیم جمهوری اسلامی نیز حتمی است ( دیر یا زود ولی سوخت و سوز ندارد) و با شناختی که از خصوصیات ایرانی ها وجود دارد در آخرین لحظه پشت خامنه ای و شرکا را خالی خواهند کرد و حماقت هواداران قذافی را تکرار نخواهند کرد.
به نظر شما چرا این هواداران به قول شما احمق پشت قذافی ماندند؟ آیا صرفاً به خاطر مسائل قومی بود؟
پاسخحذفسلام دوست عزیز , فکر می کنم طبیعی است که بعد از 42 سال دیکتاتوری که تمامی امکانات آموزشی و تبلیغاتی و مالی در اختیار قذافی بوده است باعث می شده که حکومت قذافی برای خود هوادارانی را داشته باشد و مخصوصا در کشوری که قبایل وجود دارند وقتی رهبر قبایلی در سفره غارت و چپاول رژیم قذافی شریک بوده باشند طبیعی است که به راحتی حاظر نیستند از این مزایا چشم پوشی کنند و علاوه بر آنکه نسبت به آینده تغییر تحولات برای منافع خود بیمناک باشند که منافع آنها همچنان تامین نشود و یا حتی لطماتی را در این مسیر ببینند.
پاسخحذفبا سپاس از بحثی که مطرح کردید.خیلی خوشحال می شوم که نظر شما را نیز بخوانم.
با تشکر