ما فریاد زدیم اما کسی صدای ما را نشنید و حالا لب های خود را می دوزیم.

ما فریاد زدیم اما کسی صدای ما را نشنید و حالا لب های خود را می دوزیم.
بعد از هشتاد روز اعتراض به قوانین و شرایط غیر انسانی پناهنده گی در آلمان و اقدام به اعتصاب غذای مجدد در دورجدید این آکسیون که با لب دوزی توسط دو نفر از معترضین به نام های محمد حسن زاده کلالی و آرش دوست حسین همراه بوده بعد از سکوت معنی دار مسئولین مربوطه امروز در روز سوم از شروع به لب دوزی این اکسیون اعتراضی دو پناه جوی ایرانی معترض دیگر به نام های رضا فیضی از شهر آوب که حتی با وجود نارسایی کلیوی و تنها یک کلیه و پیام رهو از شواینفورت با لب های دوخته اعتصاب غذای خود را شروع کردند و به این اعتراض پیوستند.
دولت باید بداند که با سکوت در برابر اعتراض ما نمی تواند این آکسیون را خاموش کند و باید بداند که اگر فورا به خواسته های بر حق ما واکنش مثبتی نشان ندهد و نسبت به تغییر قوانین غیر انسانی پناهنده گی اقدامی نکند باید شاهد این باشد که به خاطراین شرایط پناه جویان دیگری با لب های دوخته به این آکسیون می پیوندند.
با وجود پیوستن نفرات بیشتر به این اعتراض به منظور اخذ مجوز برای امکانات بیشتر از جمله تخت و پتو به تعداد معترضین درخواستی به شهرداری ارائه دادیم که با این درخواست موافقت نشده است.
دولت باید بداند که این صدای همه پناه جویانی است که فقط حقوق خود را فریاد می زنند.
شمارهای تماس:
0152/08374338; 0176/71080087
0176/69355356