پناهجویان وورتسبورگ آلمان با لبان دوخته در اعتصاب غذا به سر می برند

 

مصاحبه صدای آنارشیسم با یکی از متحصنین وورتسبورگ

 

امروز هشتاد و سومین  روز اعتراض و اعتصاب پناهجویان در خیابانهای وورتسبورک آلمان است که دو نفر از پناهجویان از روز دوشنبه لب های خود را دوختند و دو نفر دیگر هم امروز لبان خود را دوختند که در مجموع 4 نفر شده اند. از روز ۱۹ ماه مارس پناهجويان ايراني در مرکز شهر وورتسبورگ با برپايي يک چادر و يک نمايشگاه عکس از جنايات حکومت اسلامي ايران٬ به اعتراض عليه سياستهاي ضد پناهندگي دولت آلمان دست زدند و با مبارزه مستمر خود توانستند روند مبارزه برای حق پناهندگی را متحول و وارد فاز جدیدی کنند که رادیکال و پی گیر است اینک با یکی از پناهجویان که از ابتدای حرکت با دیگر پناهجویان در کنار هم بودند و با تلاش مشترک خود دست به اعتراض و تحصن زدند سئوالاتی را مطرح می کنیم تا خوانندگان وبلاگ از وضعیت آنان بیشتر مطلع شوند.

رفیق باسط , چه علتی باعث شد که اعتصابات و مبارزات را آغاز کنید ? در این مدت چند بار اعتصاب غذا داشتید و هر بار چند روز طول کشید?چه حمایت و کمکهایی  تا کنون توسط مردم وورتسبورگ به شما شده است?با چه مشکلاتی روبرو بوده اید?کسانی که این نوشته را می خوانند چگونه می توانند کمک و همیاری کنند?کدام جریانات سیاسی وورتسبورگ با شما همراهی کردند?چند نفر در این پروسه اعتصابات بوده اید و چند نفر بعد از آغاز اعتراضات شما تا کنون قبول شده اند?

 فشارهای پناهنده گی و شرایط سخت پناهنده گی و طولانی بودن پروسه پاسخگویی به پرونده های پناه جوییمان موجب شد تا دست به اعتراض بزنیم و فکر می کردیم که باید کاری را انجام بدهیم که دولت را بتوانیم تحت فشار قرار دهیم و به این خاطر دست به اعتصاب غذا زدیم چون بارها تظاهرات کردیم ولی دولت گوش شنوا نداشت.در طی این مدت که امروز هشتاد و سومین روزآنست که سه بار دست به اعتصاب غذا زدیم که بار اول 18 روز بود و بار دوم 8 روز و این بار در روز سوم به سر می بریم و البته برای نشان دادن جدیت در کارمان دو نفر لب های خود را دوخته اند به نام های آرش دوست حسین و محمد حسن زاده کلالی که البته 4 نفر دیگر هم به ما اضافه شده اند که دو نفر از آنها هم به نام‌های رضا فیضی از شهر ((اوب)) و پیام رهو از شهر شواینفورت امروز چهارشنبه لب های خود را دوختند.در طی این پروسه تا به حال 6 نفر اقامت سیاسی دریافت کرده اند و هنوز جواب 4 نفر از اعضای قدیمی چادر که پرونده هایشان در دادگاه بود جوابی دریافت نکرده اند و فقط کسانی که پرونده هایشان در بوندس آمت بود قبول شده اند.حمایت های مردم وورتسبورگ و شهرهای اطراف بیش از انتظار بود .خیلی مورد حمایت باور نکردنی بودیم.مشکلاتی هم بود از قبیل تمدید مجوز در هر بار که شهرداری تلاش می کرد ما را به کمپ برگرداند اما موفق نبود.البته شایان ذکر است که بگوییم شهردار از اعضای حزب spd بود و چون حزب سبز آلمان از اول اعتصاب تا به آخر از ما حمایت کرد شهردار به مزاجش خوش نمیامد.
بچه های آنتی فا و نود و نه درصدی ها و ضد راسیسم این شهر و حتی شهرهای دیگر مانند نورنبرگ هم از ما حمایت کردند.و هر بار با شرکت در تظاهرات های ما و برگزاری آکسیون و تظاهرات در شهرشان از ما حمایت کردند.ده نفر از شروع در این اعتصاب بودیم که شش نفر قبول شدند و 4 نفر منتظر پاسخ هستند.دو نفر از کسانی که قبول شدند چادر را رها کردند و رفتند ولی در این دور جدید از اعتصاب که با لب دوزی همراه بود 4 نفر به ما پیوستند.کلیسا خیلی تلاش کرد که با وعده هایی از قبیل خانه و کار این آکسیون را جمع کند اما موفق نشد.خلاصه رفیق هنوز هستیم و تا تحقق خواسته هایمان مقاوت می کنیم زیرا ما زنده به آنیم که آرام نگیریم.البته نا گفته نماند که ما تا به حال به جز حمایت های معنوی از کمک مالی هم بهره مند بودیم که خرج کارهای حقوقی ,دادگاه ,غذا و از این قبیل چیزها می شود....و با دور جدید اعتصاب کمک ها بیشتر و حمایت ها صمیمانه تر شده است و همچنین از پوشش خبری گسترده در رسانه های آلمان برخوردار شده ایم.