۱۳۹۲ آذر ۱۶, شنبه

بقاء دلار پشت تنش بین آمریکا و چین: فینین کانینگهام٬ برگردان: آمادور نویدی

بقاء دلار پشت تنش بین آمریکا و چین

Finian Cunningham-big 

نوشته: فینین کانینگهام

برگردان: آمادور نویدی

   تشدید تنش های نظامی بین واشنگتن و پکن در شرق دریای چین بر روی اظهار سطحی یک جانبه چین از دفاع منطقه هوایی است. ولی دلیل اصلی برای عصبانیت واشنگتن از اعلام اخیر چین مبنی بر برنامه ریزی برای کم کردن دارایی هایش از دلار آمریکاست.

این حرکت برای رها ساختن مقدار ۳/۵ تریلیون دلار آمریکایی ذخیره همراه با افزایش تجارت جهانی چین در نفت بر اساس پول ملی یک تهدید کشنده به دلارهای نفتی آمریکا و کل اقتصاد آمریکاست.

   این تهدید به موجودیت آمریکا- که در حال حاضر در ورشکستگی٬ بدهی زیاد و بحران های اجتماعی- شرح میدهد که چرا واشنگتن با چنین تجاوزی به راه اندازی شناسایی منطقه دفاع هوایی(ADIZ)چین  که هفته گذشته حدود ۴۰۰ مایل  از سواحلش را در شرق دریای چین گسترش داده٬ پاسخ داده است.

   پکن گفت منطقه برای پایان دادن به مزاحمت مانورهای نظامی هواپیماهای جاسوسی آمریکا بر حریم هوایی اش است. آمریکا بیش از یک دهه بدون دادن کوچکترین اطلاعی بر روی حریم هوایی چین پروازهای نظامی داشته است.

   در آوریل ۲۰۰۱ ٬ یک خلبان جت جنگی چینی وقتی که هواپیمایش با هواپیمای جاسوسی آمریکا تصادم کرد کشته شد. خدمه آمریکایی جان سالم بدر برد٬ ولی این حادثه باعث تشنج دیپلوماتیک شد٬ پکن گفت که این نشان داد که واشنگتن بطور سیستماتیک و غیرقانونی حق حاکمیت چین را نقض میکند.

   چند روز پس از اعلام هفته گذشته چین مبنی بر شناسایی منطقه دفاع هوایی(ADIZ) جدید٬ آمریکا دو عدد بمب افکن۵۲ (ب ۵۲) را در حریم هوایی چین بدون اطلاع مسیر پرواز که مورد نیاز پکن است فرستاد.

   ژاپن و کره جنوبی متحدان آمریکا نیز هواپیماهای نظامی در مخالفت با چین به منطقه ارسال کردند. واشنگتن اعلام مالکیت چین بر منطقه را رد کرد و اظهار داشت که در حریم هوایی بین المللی بوده است.

   دومین ادعای چین مبنی بر نفوذ در حریم هوایی اش شامل هواپیماهای جاسوسی آمریکا و حدود ۱۰ جت جنگنده اف ۱۵(فانتوم ۱۵) آمریکایی – ژاپنی است. در آنزمان٬ پکن با قدرت بیشتر و با استفاده از هواپیماهای اس یو-۳۰( SU-30) و ج-۱۰( J-10)٬ هواپیماهای متجاوز خارجی را  تعقیب و از حریم هوایی اش خارج کرد.

   بسیاری ار تحلیلگران آخرین تشنجات را به عنوان بخشی از مناقشه جاری میان چین و ژاپن بر سر جزایر شناخته شده٬ بترتیب٬ به نام چینی دیایو(Diaoyu) و نام ژاپنی سنکاکو(Senkaku)٬ در شرق دریای چین می بینند. هر دو کشور بر جزایر ادعای مالکیت دارند. جزایر خالی از سکنه هستند اما اطراف دریا برای ماهیگیری غنی است و باور میشود که کف دریا حاوی ذخایز عظیم نفت و گاز است.

   به نظر میرسد که چین با ادعا کردن بر آسمان جزایر٬ به حقوق ارضی اش بر جزایر مورد مشاجره افزوده است.

   این هفته چاک هگیل وزیر دفاع آمریکا در یک هشدار تحریک آمیز به پکن٬ تصریح کرد که دهه ها – پیمان نظامی آمریکا- ژاپن هرگونه تخلف از سوی چین ادعای ژاپن را بر جزایر دیایو/ سنکاکو می پوشاند.

    توجیه موضع واشنگتن و ژاپن در این امر دشوار است. این جزایر خیلی به سرزمین اصلی چین(۲۵۰ میل) در مقایسه با ژاپن(۶۰۰ میل) نزدیکند. چین مدعی است که این جزایر بخشی از قلمروش برای قرن ها بوده است تا این که ژاپن در سال ۱۸۹۵ در زمان کشورگشایی امپریالیستی آنها را ضمیمه کرد٬ که سرانجام به اشغال همه جانبه و جنگ تجاوزگرانه ای بر چین منجر شد.

   همچنین٬ پکن اشاره میکند٬ آمریکا و ژاپن متحد پس از جنگش هردو مناطق دفاع هوایی خودشان را اعلام کرده اند. در حقیقت این غیرقابل تصور است که هواپیماهای جاسوسی و بمب افکن های  چینی بتوانند اعلام نشده سواحل غربی آمریکا را مورد تجاوز قرار دهند بدون این که پنتاگون خشمگینانه دستور مقابله به مثل ندهد.

   اضافه براین٬ نقشه ها نشان میدهد که گسترش حمایت منطقه دفاع هوایی آمریکا از قلمرو جنوبی ژاپن فراتر از هرگونه حد نیمه راه معقول و منطقی بین چین و ژاپن است. این حمایت خودسرانه آمریکا تحمیل بر حاکمیت ارضی چین همچون یک قرارداد گستاخانه دیده میشود٬ که توسط واشنگتن برای دهه ها راه اندازی و نگهداری میشود.

   آمریکا و رسانه های خبری تحت کنترلش پکن را نامعقولانه نشان میدهند  که منطقه دفاع هوایی جدید چین « قدرت نمایی و تنش زدایی» اعلام کرده است. و واشنگتن ادعا میکند که بزرگورانه از متحدان ژاپنی و کره ایش در مقابل توسعه طلبی چین دفاع میکند.

   بهرحال٬ این به پس زمینه حرکت چین در حذف دلار آمریکاست که به احتمال زیاد دلیل واقعی برای نظامیگری واشنگتن نسبت به پکن شده است. اختلاف بر روی قلمرو هوایی و دریایی٬ که بنظر میرسد حق با چین است٬ بهانه ای برای آمریکا برای بسیج نظامی و در واقع تهدید چین به تجاوز است.

dees-illustration-federal-reserve-bank-sanduhr

   چین در سال های اخیر بتدریج از هژمونی مالی آمریکا دور شده است. این هژمونی مبنی بر دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهان و٬ با قرارداد٬ استاندارد یعنی پرداخت برای معاملات جهانی و خصوصا تجارت نفت است. با توجه به وضعیت ورشکستگی آمریکا آن قرارداد منسوخ شده است. اما اجازه میدهد تا آمریکا با اعتبار- قرض به عیاشی ادامه دهد.

   چین- دومین مقام بزرگ اقتصاد در جهان و وارد کننده برتر نفت- بوده یا بدنبال تجارت نفت با بیشتر تأمین کنندگان٬ازجمله روسیه٬ عربستان سعودی٬ ایران و ونزوئلا است که شامل تبادل ارزهای ملی است. این توسعه یک تهدید بزرگ برای دلارهای نفتی و وضعیت ذخیره جهانی آنست.

   حرکت اخیر پکن در ۲۰ نوامبر به آن اشاره دارد که در نظر دارد تا برای تغییر ارزهای خارجی مخاطره آمیز منابع خزانه داری آمریکا ترکیبی از ارزهای دیگر استفاده کند چرا که روزهای خوش اقتصاد آمریکا بسر آمده است٬ همچنانکه پل کریک روبرت هفته گذشته نقل کرد.

   البته این حق قانونی چین است که چنین کاری انجام دهد٬ همچنین برای ادعاهای ارضی اش. اما٬ در سیاست امپریالیستی و طرز فکر خود بزرگ بینی واشنگتن٬ «تهدید» اقتصاد آمریکا و راه مدیون زندگی به عنوان یک قانون نانوشته عمل جنگ درک شده است. بدین دلیل است که واشنگتن با عصبانیت و از ناچاری به اعلام تازه چین در مورد راهرو هوایی واکنش نشان میدهد. این یک بهانه برای آمریکاست تا مشت آهنین گره کند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر